Schilte bij RTV Utrecht
30. Juli 2024
IJsselstein - Scholieren hoeven even niet naar school, maar in een schoolmeubelfabriek in IJsselstein is het in de zomervakantie extra druk. Zodra de scholen dicht zijn, is het namelijk tijd voor nieuwe meubels.
De geur van hout komt je tegemoet als de deuren van de werkplaats van Schilte opengaan. Het geluid van zagen, schuren en boren vult de fabriekshal. Door de dakramen valt zonlicht naar binnen, op de machines en medewerkers. Rustig begeleidt medewerker Jon Jansen lange stukken hout door de schaafbank: een machine waar het hout doorheen rolt en glad wordt geschaafd. "De scherpte moet eraf zijn, zodat kinderen zich er niet aan openhalen."
"Na een snuffelstage beviel het hier goed"
Bart Pompe, mede-eigenaar familiebedrijf Schilte
Alle meubels, vooral veel tafels en stoelen, belanden op scholen en kinderdagverblijven. Er zou geen school zijn in Nederland zonder een meubel van deze fabriek. Scholen kiezen vaak de zomervakantie als het moment voor een nieuwe inrichting. Eigenaar-directeur Bart Pompe vertelt met een glimlach: "Dan zetten ze de vloer in de was en aan het einde van de vakantie mogen wij komen opdraven met de meubels." In deze schoolmeubelfabriek is het aanpoten in de zomervakantie
Oud familiebedrijf
Pompe runt de fabriek samen met zijn broer Edwin. Met 165 jaar geschiedenis is het een van de oudste familiebedrijven van IJsselstein. Het was niet vanzelfsprekend dat Bart Pompe zijn vader achterna zou gaan. "Maar na een snuffelstage beviel het hier goed."
Trots laten de broers de hele fabriek zien. Langs een ruimte waar de verflucht op je keel slaat. Niet voor niks dragen de twee mannen die hier werken een masker. Ze zijn aan het lakgieten, zoals dat heet.
De medewerkers buitelen over elkaar als ze vertellen hoe lang ze al bij Schilte werken: 25 jaar lijkt misschien lang, maar dan komt er iemand met 38 dienstjaren. "Je moet wat, hè", grapt de betreffende medewerker erover.
Testen door kinderen
In de loop der jaren is een hoop veranderd. Zo prijkt in de fabriekshal een geavanceerde robot die met zuignappen hout oppakt en vervolgens bewerkt. Al zullen mensen hier altijd nodig blijven, verzekeren de broers. Ze willen met dezelfde mensen méér maken.
Een zoemgeluid klinkt als iemand het onderstel aan een stoeltje schroeft. Wie erop gaat zitten, zit met z'n knieën goed hoog. En daarom gaan kinderen (eerst die van de Pompes zelf), de stoelen testen. En dan? "Klaar voor het nieuwe schooljaar."
De geur van hout komt je tegemoet als de deuren van de werkplaats van Schilte opengaan. Het geluid van zagen, schuren en boren vult de fabriekshal. Door de dakramen valt zonlicht naar binnen, op de machines en medewerkers. Rustig begeleidt medewerker Jon Jansen lange stukken hout door de schaafbank: een machine waar het hout doorheen rolt en glad wordt geschaafd. "De scherpte moet eraf zijn, zodat kinderen zich er niet aan openhalen."
"Na een snuffelstage beviel het hier goed"
Bart Pompe, mede-eigenaar familiebedrijf Schilte
Alle meubels, vooral veel tafels en stoelen, belanden op scholen en kinderdagverblijven. Er zou geen school zijn in Nederland zonder een meubel van deze fabriek. Scholen kiezen vaak de zomervakantie als het moment voor een nieuwe inrichting. Eigenaar-directeur Bart Pompe vertelt met een glimlach: "Dan zetten ze de vloer in de was en aan het einde van de vakantie mogen wij komen opdraven met de meubels." In deze schoolmeubelfabriek is het aanpoten in de zomervakantie
Oud familiebedrijf
Pompe runt de fabriek samen met zijn broer Edwin. Met 165 jaar geschiedenis is het een van de oudste familiebedrijven van IJsselstein. Het was niet vanzelfsprekend dat Bart Pompe zijn vader achterna zou gaan. "Maar na een snuffelstage beviel het hier goed."
Trots laten de broers de hele fabriek zien. Langs een ruimte waar de verflucht op je keel slaat. Niet voor niks dragen de twee mannen die hier werken een masker. Ze zijn aan het lakgieten, zoals dat heet.
De medewerkers buitelen over elkaar als ze vertellen hoe lang ze al bij Schilte werken: 25 jaar lijkt misschien lang, maar dan komt er iemand met 38 dienstjaren. "Je moet wat, hè", grapt de betreffende medewerker erover.
Testen door kinderen
In de loop der jaren is een hoop veranderd. Zo prijkt in de fabriekshal een geavanceerde robot die met zuignappen hout oppakt en vervolgens bewerkt. Al zullen mensen hier altijd nodig blijven, verzekeren de broers. Ze willen met dezelfde mensen méér maken.
Een zoemgeluid klinkt als iemand het onderstel aan een stoeltje schroeft. Wie erop gaat zitten, zit met z'n knieën goed hoog. En daarom gaan kinderen (eerst die van de Pompes zelf), de stoelen testen. En dan? "Klaar voor het nieuwe schooljaar."
